Compassie voor mijzelf


Compassie voor mijzelf betekent dat ik met mijzelf kan meevoelen en begrip voor mezelf kan opbrengen. Medeleven is iets heel anders dan medelijden. Door medelijden kom je in een negatieve spiraal…in zelfmedelijden ga je klagen en kritiek hebben.

Je kunt leren om het leven te nemen zoals het is. Gaan zien – misschien pas later – dat er in heel veel dingen iets goeds schuilt. Vaak zie je dat op het moment zelf helemaal niet en zeg je achteraf: “dat was toch ergens goed voor” en je weet dan ook waar het goed voor was.

Dat wat je mee maakt hoort ook op een bepaalde manier bij jou. ‘Het komt op je pad’ wordt vaak gezegd: je hebt het niet voor het zeggen en niet voor het kiezen. En daar begint het leren: ‘wat heeft dit mij te vertellen’?

De grootste vraag is: hoe ga ik er mee om? En dat is compassie, meelevend en invoelend zijn ten aanzien van mijzelf.

Compassie wil altijd het beste eruit zien te halen, uit de persoon en de situatie, uit jezelf en uit de omstandigheden. Het betekent ook heel betrokken en empathisch te zijn naar jezelf toe.

Vaak zijn we dat wel naar anderen toe, maar nu gaat het erom: hoe kan ik dat naar mezelf doen?

Klagen gaat mij niets opleveren, klagen wijst naar het onvermogen in mezelf: ‘ik kan hier niet mee omgaan’. Ik raak geïrriteerd en weerbarstig ten aanzien van de situatie. Compassie betekent dat ik het beste in mezelf naar boven wens te halen. Het beste in mezelf zit ook écht in mezelf en kan alleen tevoorschijn komen als ik dat toesta ... als ik het in mezelf oproep. Waarom zou ik het slechtste in mezelf naar boven halen? Als ik klaag, kritisch of boos ben, dan ga ik in verzet, in de weerstand ten aanzien van het leven: “waarom overkomt míj dit nu”? Dan ga ik naar een passieve rol en word ik slachtoffer van de situatie of van een ander.

Ten aanzien van dezelfde situatie en met dezelfde betrokkenen kan ik ook een andere houding aannemen: mij richten op het beste in mijzelf, qua kracht, qua eigenschappen … want ik heb het in huis. Ik moet het wel zelf aanspreken. Sommige mensen in mijn omgeving spreken het beste in mij aan en dat zijn mijn vrienden. Ook de mensen die het slechtste in mijzelf aanspreken, zijn mijn vrienden. Omdat zij mij leren het beste in mijzelf naar boven te halen … als een spiegel, als een leraar.

Van onmacht schakel ik naar kracht. Als ik positief leer zijn naar een ander toe, heb ik daar zelf het meeste profijt van. Door te denken: “ik kan het, ik heb het, ik ben het”... “ik ben krachtig”. Op die manier kan ik terug vallen op de eigenschappen in mezelf als vrede, liefde en kracht. De toepassing van deze kwaliteiten is een oefening … die kunst baart.