10. Eindbestemming

Iets schrijven over ‘eindbestemming’ als je daar nog niet bent aangekomen voelt wat vreemd aan.

Toch beginnen de contouren zich af te tekenen van het einde van de reis. Tegelijkertijd blijven er nog steeds nieuwe in- en uitzichten komen en zijn er verrassende vergezichten die de hele reis, mijn hele leven én wie ik ben, weer in een ander perspectief zetten.

Waar merk ik aan dat ik er bijna ben?

Door steeds meer te weten wíe ik ben... authenticiteit als eindbestemming. Op weg daarheen kom ik mezelf tegen en leer ik mezelf kennen. De reis weerspiegelt mijn vermogens en kwaliteiten – en soms het gebrek daaraan - in alles wat en in iedereen die ik tegenkom onderweg.

Het teken dat de bestemming dichtbij is lijkt tegengesteld aan het reizen zelf: namelijk dat ik me steeds meer en beter thuis voel bij mezelf. De reis heeft me in staat gesteld thuis te komen bij mezelf en te houden van wie en wat ik ben. Waar ik dat aan merk is dat ik mezelf niet meer vergelijk met anderen, mezelf accepteer en waardeer in voor- en tegenspoed en trouw kan blijven aan mijn diepste innerlijke intenties en drijfveren. Wat ik vertegenwoordig is mijn eigen waarde.

Reflectie
Er wordt ook gezegd dat de laatst loodjes het zwaarst wegen. Voor mij wordt het extra zwaar op het moment dat ik het contact verlies met mezelf, de zuivere 'ik' onder invloed van dingen die onderweg gebeuren en die mij van slag kunnen maken. Om dan zo snel mogelijk te herpakken en de controle terug te krijgen is een groeiend meesterschap.
Grote dankbaarheid gaat uit naar mijn Reisgids die me met raad en daad heeft bijgestaan en dat nog steeds doet; mij beschermt en tevens het oneindige vertrouwen geeft dat ik mijn hoogte bestemming ga halen, wat er ook gebeurt…

Vragen
Naar welke bestemming gaat mijn levensreis? Wat kom ik onderweg tegen en wat heeft mij dat te bieden?