Intuïtie is iets wat nieuwsgierig maakt: wat is dat nu precies? Is het ‘n innerlijk weten of is het een heel sterk gevoel? Het lijkt wel of bij intuïtie het weten en het voelen samengaan en het niet meer te onderscheiden is of het ‘t voelen of weten is. Het is ‘weten’ met het hart, iets gevoelsmatig weten en het niet kunnen beredeneren. Want zodra ik ga proberen om het te analyseren en te beredeneren verdwijnt dat hele sterke gevoel en dat innerlijk weten op de achtergrond. Intuïtie laat mij bij dat gevoel en die gedachte blijven … ik luister als het ware ‘naar binnen’.

Als ik naar binnen blijf luisteren ben ik degene die het ‘’t beste weet’ … als het gaat om de keuzes die ik zelf te maken heb … om mijn eigen spoor te blijven volgen … een spoor met een verleden, heden en toekomst.

Op basis van mijn eigen heden en verleden zal ik het beste kunnen weten wat mijn volgende stap is. Ik vraag het in feite ‘de ziel’ en die weet het. Achteraf kan ik vaak vaststellen: “het is goed dat ik het zo gedaan heb”. Door erover te piekeren of te gaan nadenken loop ik vast, dan weet ik het niet.

In plaats daarvan stem ik af op iets van binnen dat blanco is, neutraal … geen voorkeur, geen afkeer, geen invulling of onmogelijkheid. Deze afstemming naar binnen geeft rust … het werkt … het antwoord komt naar boven … ik vraag het mijzelf door naar binnen te luisteren en hoor het antwoord dat het eerst in mezelf opkomt. Juist als ik me inleef in de situatie, afstem op een zuiver ‘weten’ en zorg dat er geen ruis op de lijn zit in de vorm van twijfels, vooringenomenheid of argumenten, dan is er de helderheid om bij het antwoord te komen.

Hiervoor zijn vertrouwen en moed nodig … ook de moed om over mijn eigen wensen of gemak heen te stappen. Het is de moed om naar mijn geweten te luisteren: wat is het meest zuivere, het meest passende of kloppende om te doen? Voor het juiste antwoord moet ik dus soms ook mezelf opzij kunnen zetten en dat is het kompas. Een kompas voor de ziel is niet dat ik steeds voor het gemakkelijkste kies. Misschien is de volgende stap moeilijker dan ik zou wensen maar wel beter voor mijn eigen ontwikkeling. Het kan dus zijn dat ik tegen mezelf moet ingaan om mijn intuïtie te volgen; het zijn de gewoontepatronen gebaseerd op angst, zwakte of onzekerheid waar ik dan tegenin ga. Daar is veel moed voor nodig.. om daarin voor de onbeperkte kant van mezelf te kiezen. Maar, als ik moed heb, krijg ik duizendvoudig hulp aan alle kanten. Wat moeilijk is, blijkt mogelijk en dan makkelijk. De moed om het moeilijke te doorstaan is de stap, ik hoef het alleen maar te doen en de hulp komt.

Het is ook mogelijk om géén antwoord te krijgen… geen antwoord is ook toegestaan. Het kan een sociale druk zijn om altijd maar te moeten weten wat ik ga doen. Ik kan ook leven met een vraagstuk in plaats van een vraagteken. Het te onderzoeken totdat ik het wél weet.

Intuïtie laat zich niet voor de gek houden. Het is zo helder en zo duidelijk dat ik het echt weet als het zo is en ik mij ook door niets en niemand laat tegenhouden. Het bevestigt zichzelf.